ସେକ୍ସ କବିତା ( ଗିହାକାର ମାନବ )

ଭାଉଜ ଡଟ୍ କମ୍ ର ସମସ୍ତ ପାଠକ ପାଠିକା ଙ୍କୁ ମୋର ସ୍ବାଗତ ଆଉ ଅଭିନନ୍ଦନ । ମୁଁ ମାନବ । ଆପଣ ମାନେ ଆଗରୁ ମଧ୍ୟ ଏହି ସାଇଟ୍ ରେ ମୋର କାହାଣୀ ଗୁଡିକ ପଢିଛନ୍ତି । ଯାହା MY SEXUAL EXPERIENCE SERIES AS MOST WANTED GIHAKAR ନାମରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା । ଭାଉଜ ଡଟ୍ କମ୍ ର ଏଡମିନ୍ ଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଶେଷ ଅଶେଷ ଧନ୍ୟବାଦ ସେ ସବୁ ପ୍ରକାଶ କରିଥିବାରୁ । ଏଥର କିନ୍ତୁ କବିତା ମାଧ୍ୟମରେ କିଛି ନିଆରା ଢଙ୍ଗରେ ଲେଖିଛି । କାୟା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସାମାନ୍ୟ ବଡ ସୋଇଯାଇଥିବାରୁ ଏଡମିନ୍ ଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ ଯଦି ସମ୍ଭବ ଏକାଥରକେ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତୁ ନ ହେଲେ ଭାଗ ଭାଗ କରି ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତୁ । କବିତା ଟି ଯଦି ଆପଣ ମାନଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଲା ବା ଖରାପ ଲାଗିଲା କିମ୍ବା ଆଉ ଯଦି ବିଶେଷ କିଛି ହୋଇପାରିଥା’ନ୍ତା ବୋଲି ଆପଣ ମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ତେବେ WhatsApp no 77889 32038 ରେ ମେସେଜ୍ କରିବେ । ଆପଣଙ୍କ ଉତ୍ସାହ ଆମର ପ୍ରେରଣା । ତେବ ଆସନ୍ତୁ ଆରମ୍ଭ କରିବା …


ଶୋଇଥିଲି ଥରେ
 ଛାତର ଉପରେ
   ଜହ୍ନ ହସୁଥିଲା ପୁନେଇଁ ରାତିରେ ।
ଜୋଛନା ତାହାର
  ପଡେ ଝର ଝର
    ରୂପେଲୀ ରୂପେଲୀ ଲାଗଇ ସଂସାର ।
ଏକା ଥିଲି ବୋଲି
  ସବୁ ଲୁଗା ଖୋଲି
   ଲଙ୍ଗଳା ହେଇକି ଖଟେ ପଡିଥିଲି ।
ଧିର ପବନରେ
 ପୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେ
  କାମ ଉତ୍ତେଜନା ଆସଇ ମନରେ ।
ଜାଣେନା ସେ ରାତି
 କେତେ ଥିଲା ବିତି
  ସୁଖର ସପନେ ପଡ଼ିଲି ମୁଁ ଚେତି ।
ଜହ୍ନର ଜୋଛନା
 ପଡେ ଚୁନା ଚୁନା
  ସପନ କି ତାହା ଅଟେ ମୋ କାମନା l
ମୋ ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡ
 ରୂପ ତା ପ୍ରକାଣ୍ଡ
  ଟେକି ହୋଇଅଛି ଯେହ୍ନେ ଲୌହ ଦଣ୍ଡ ।
ଆଖି ମଲି ମଲି
 ନିଦରୁ ଉଠିଲି
  ମୁତା ମୁତି କରି ପୁଣି ଶୋଇ ଗଲି ।
ନିଦ ହୁଏ ନାହିଁ
 ଉଠା ବାଣ୍ଡ ପାଇଁ
  ହଲେଇଲି ତାକୁ ଖାଲି ଚେଇଁ ଚେଇଁ ।
ସାଢ଼େ ବାର ଇଞ୍ଚ
 ହାତେ ଲମ୍ବ ଉଚ୍ଚ
  ମୁଠେଇ ଚମଡା କରେ ଉଚ ନୀଚ ।
ଏହି ସମୟରେ
 ଜହ୍ନ ରାଇଜରେ
  ପରୀଟିଏ ଅବା ଉଡି ଆସେ ଧିରେ ।
ଉଡ଼ି ଉଡ଼ି ଆସି
 ମୋ ପାଖରେ ବସି
  ଉଠା ବାଣ୍ଡକୁ ମୋ ଦେଖେ ହସି ହସି ।
ସରଗ ରୂପସୀ
 ଚାହେଁ ହସି ହସି
 ସର୍ବାଙ୍ଗ ତାହାର ପଡୁଛି ଝଲସି ।
ଶଙ୍ଖ ମଲ ମଲ
 ପରି ଝଲମଲ
  ଦେହରୁ ତାହାର ବାହାରେ ଉଜ୍ବଳ ।
ଦେଖି ହେଲି କାବା
 କିଏ ସିଏ ଅବା
  ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ହେଲା ଆଗେ ଉଭା ।
ମୁଁ ଅଛି ଲଙ୍ଗଳା
 ସର୍ବାଙ୍ଗ ପୁଙ୍ଗୁଳା
  ବାଣ୍ଡ ହଲାଉଛି ହେଇ ଗୁଲୁଗୁଳା ।
କିଏ ସେ ରୂପସୀ
 ପାଖେ ମୋର ଆସି
  ତା ଦେହରେ ବି ତ ଲୁଗା ନାହିଁ କିଛି ।
ସ୍ବର୍ଗ ଅପସରି
 ନଗ୍ନ ରୂପ ଧରି
  ଆସିଛି କି ଧାଇଁ କାମ ଆଶା କରି ।
ଚାନ୍ଦ ପରି ମୁହଁ
 କାଚ ପରି ଦେହ
  ଚାରି ଆଡ଼େ ବାସେ ଖାଲି ମହ ମହ ।
ଘନ କୃଷ୍ଣ କେଶ
 ଧରିଛି ସୁବେଶ
  ଆଖି ଓଠ ଦେଖି ଲାଗେ କାମ ଶୋଷ ।
ଉନ୍ମତ୍ତ ତା ସ୍ତନ
ଶ୍ବେତ ଗୋରା ବର୍ଣ୍ଣ
ଧଳା ଧଳା ତାଳ ଫଳିଛି ଯେସନ ।
ନଗ୍ନ ଦୁଧ ତାର
କରେ କାମାତୁର
ମୁଣ୍ଡିମାନେ ପୁଣି କରଇ ଆତୁର ।
ଚିକ୍କଣ ତା ଦେହ
ବାସେ ମହ ମହ
ଧରି ଚୁମିବାକୁ ମୋ ମନ ଅଥୟ ।
ଅଣ୍ଟା ତା ପତଳା
ଜଙ୍ଘ ଧଳା ଧଳା
ଲାଗେ କୋଣାର୍କର ନଗନ ପିତୁଳା ।
ଦୁଇ ଜାନୁ ମଝି
ଗହମର ମଞ୍ଜି-
ପରି ଲାଗୁଥାଏ ତା ଚିକ୍କଣ ପୁଦି ।
ଦେଖି ତା ଯୌବନ
ପାଗଳ ମୋ ମନ
ଗେହି ପକେଇବାକୁ ହୁଅଇ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ।
ତା ରୂପ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ
ହରାଏ ମୋ ଧୈର୍ଯ୍ୟ
ଗେଁହିଁ ଗେଁହିଁ ତାକୁ ଢ଼ାଳି ଦେବି ବୀର୍ଯ୍ୟ ।
ଏହି ପରି ଭାବି
ଚାହିଁଲି ଉଠିବି
କୋଳରେ ବସାଇ ଦୁଧକୁ ଦଳିବି ।
ମୋ ପାଖକୁ ଆସି
ମୋ ଦେହ ଆଉଁସି
ଶୋଇ ଥାଅ ତୁମେ କହେ ହସି ହସି ।
କି ଅପୂର୍ବ ଛୁଆଁ
ଦେହେ ଲାଗେ ନିଆଁ
ଅସମ୍ଭାଳ ବାଣ୍ଡ ହେଉଛି ଛାନିଆଁ ।
ତା ସ୍ପର୍ଶ ଶୀତଳ
ଟାଙ୍କୁରଇ ବାଳ
କାମାତୁରେ ମନ ହୁଅଇ ପାଗଳ ।
କଅଁଳ ଆଙ୍ଗୁଳି
ତାର ଖେଳି ଖେଳି
ବାଣ୍ଡ ଧରି ଦେଲା ଦେହ ଗଲା ଜଳି ।




କୋମଳ ହାତର ଶୀତଳ ପରଶ
ପାଇ ବାଣ୍ଡ ମୋର ହୁଅଇ ସରସ ।
ଟାଣି ଭିଡ଼ି ହୋଇ ଫୁତ୍କାରି ଉଠିଲା
ଝୁଣି ଝାଣି ହେଇ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରିଲା ।
ବାଣ୍ଡ ରୂପ ଦେଖି ସେ ରୂପସୀ ନାରୀ
ମୁଠାଇ ତାହାକୁ କରେ ଶିରି ଶିରି ।
ତା ଚମଡାକୁ ପୁଣି ଟାଣି ବେନି କରେ
ଉପରୁ ତଳକୁ ଆଉଁସଇ ଧିରେ ।
ରୂପରୁ ତାହାର ମୁକୁତା ଝରୁଛି
ଦେହରୁ ସୁଗନ୍ଧ ବାସ ଚହଟୁଛି ।
ପରସ ତା ପୁଣି ଲାଗଇ ଶୀତଳ
ମରୁବାଲି ପରେ ଯେହ୍ନେ ଥଣ୍ଡା ଜଳ ।
ଆଗରୁ ମୁଁ କେତେ ନାରୀଙ୍କୁ ଭୋଗିଛି
ଏମିତି ଅପୂର୍ବ ସ୍ପର୍ଶ ନ ପାଇଛି ।
ରୂପ ଯୌବନରେ ସରି ନୁହେଁ କେହି
ଦେହ ସ୍ପର୍ଶ ବି ତା ଅଜବ ଲାଗଇ ।
ଇଏ କେଉଁ ନାରୀ ଅପୂର୍ବ ସୁନ୍ଦରୀ
ଭୂତ ପିଶାଚ ନା ସରଗର ପରୀ ।
ତା ରୂପ ଯୌବନ ଲାଗେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ
ବାସ ମହ ମହ ସ୍ପର୍ଶ ତା ଅନନ୍ୟ ।
ଏହା ଭାବି କରି ମନେ ମନେ ଡରି
ପଚାରିଲି ତମେ କିଏ ଗୋ ସୁନ୍ଦରୀ ।
ରୂପ ଲାବଣ୍ୟରେ ତୁମ ପରି କେହି
ଆଜି ଯାଏ ମୁଁ ତ ଦେଖି ନାହିଁ କାହିଁ ।
ଅନେକ ନାରୀଙ୍କ ସ୍ପର୍ଶ ଚାଖି ଅଛି
ତମ ଛୁଆଁ ମୋତେ ଅଜବ ଲାଗୁଛି ।

ମୋ ବଚନ ଶୁଣି କହେ ଧୀରେ ବାଣି
କାମଦେବ ତୁମେ ମୁଁ ତୁମ କାମିନୀ ।
ନାରୀ ଭୋଗ ପାଇଁ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଜନ୍ମ ନେଇ
ଛାଡି ମତେ ସ୍ବର୍ଗେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଅଛ ରହି ।
ନିଜ କାମିନୀକୁ ଚିହ୍ନି ନ ପାରୁଛ
କିଏ ବୋଲି ପୁଣି ମତେ ପଚାରୁଛ ?

ଶୁଣି ତାର କଥା ମୁଣ୍ଡ ହେଲା ବ୍ୟଥା
କାମିନୀ ୟା ନାମ ମୁହିଁ ତା ଦେବତା !
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ତା ମୁହଁକୁ ଚାହିଁଲି
ପୁନି ଚାନ୍ଦ ଯେହ୍ନେ ହସେ ଖିଲି ଖିଲି ।
ସେମିତି ସେ ମୋର ପାଖେ ବସିଅଛି
ଦୁଇ ହାତେ ବାଣ୍ଡ ମୁଠାଇ ପିସୁଛି ।
ଦେହରୁ ତାହାର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ଝର ଝର
ବାସେ ମହ ମହ କଥା ତା ଝଙ୍କାର ।
କହୁଛି ସେ ପୁଣି ସରଗ କାମିନୀ
ମୁଁ ତା କାମଦେବ ସିଏ ମୋ ରମଣୀ ।
ସତ ନା ସପନ ଜାଣି ହେଲା ନାହିଁ
ସନ୍ଦେହ ମନରେ ତାକୁ ଥିଲି ଚାହିଁ ।
ମନ କଥା ବାରି କହିଲା ସୁନ୍ଦରୀ
ଜାଣୁଛି ମନରେ ସନ୍ଦେହ ତୁମରି ।
ବାଣ୍ଡ ମୋର ଘସି କହେ ହସି ହସି
ଶୁଣ ମୋର କଥା ଭାବ ନାହିଁ ବେଶି ।
ଆମେ ଦୁହେଁ ଦିନେ ଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଭୁବନେ
ରତୀ କ୍ରିଡା କରି ବୁଲୁଥିଲା ବନେ ।
ସେହି ସ୍ଥାନେ ଥିଲେ ହଳେ ନର ନାରୀ
ମାତିଥିଲେ କାମେ ନଗ୍ନ ରୂପ ଧରି ।
ନର ପୁରୁଷଟି ନାରୀ ଜଙ୍ଘ ଫାଡି
ପେଲୁଥାଏ ବାଣ୍ଡ କଚାଡି କଚାଡି ।
ବିଚରା ନରଟା ଯେତିକି ଗେହିଲା
ନାରୀ ଯୌବନ ତା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନୋହିଲା ।


ରାଗେ ପୁରୁଷକୁ ମାଇଲା ଲାତେ
ନିଜ ପୁଦିକୁ ସେ ଗେହିଲା ହାତେ ।
ନିଜ ହାତ ଯାକେ ନିଜ ପୁଦିରେ
ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଭାବି ମନରେ ।
ହାତ ଏଡ଼େ ବାଣ୍ଡ ହୁଅନ୍ତା ସତେ
ଯାକି ଯାକି ପୁଦି ଗିହନ୍ତା ମତେ ।
ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି ମତେ ଗିହନ୍ତା
ବାଣ୍ଡେ ମୋର ପୁଦି ଜଲି ଉଠନ୍ତା ।
ପସି ଯାଉଥାନ୍ତା ପେଟ ଭିତରେ
ଚିଲ୍ଳାଇ ପକାନ୍ତି ମୁଁ ହା ହା କାରେ ।
ଏମନ୍ତ ଭାବି ସେ ହାତ ଗେଞ୍ଜୁଛି
ତମ ଦୁଇ ଆଖି ତା ଦୁଧେ ଅଛି ।
ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ତାର ପଇଡ଼ ପରି
କାମ ପ୍ରତାରଣେ ଯାଉଛି ଥରି ।
କାମନା ନିଶାରେ ସେ କଲବଲ
ଦୁଧ ହଳୁଥାନ୍ତି ଥଅଲ ଥଲ ।
ତା ରୂପ ଯୌବନେ ତମେ ବିଭୋର
ମନ ହେଉଥାଏ କାମେ ଆତୁର ।
କାମଦେବ ତୁମେ କାମ ପୁରୁଷ
ତା ବିରହେ ହୋଇଗଲ ବିରସ ।
ବିରହି ନାରୀର ପୀରତି ଜ୍ବାଳା
ହରିବାକୁ ତମ ମନ ବଳିଲା ।
ମୁଁ ଯେ ପାସେ ଅଛି ପାସୋରି ଦେଲ
ତା ବିରହ ଦେଖି ପାଖେ ଧାଇଁଲ ।
ନର ପୁରୁଷଟା ତମକୁ ଦେଖି
ଡରେ ପଳେଇଲା କପଡା ଯାକି ।
କାମଦେବ ତୁମ କାମୁକ ରୂପ
ପ୍ରକାଣ୍ଡ ବାଣ୍ଡକୁ ଉଠାଇ ରଖ ।
ତମ ବାଣ୍ଡ ଦେଖି ବିରହି ନାରୀ
ଲାଳ ପଡେ ତାର ପୁଦିରୁ ଝରି ।
କିଏ ତମେ ଆଉ ନ ଚାହେଁ ମୁହଁ
ବାଣ୍ଡ ପାଇ ଗଲା ମନୁ ବିରହ ।
ଉଠି ଆଣ୍ଠୁ ମାଡ଼ି ବାଣ୍ଡକୁ ଧରେ
ଗୋଟେ ହାତେ କଣ ସେ ଧରିପାରେ ।
କାମଦେବ ବାଣ୍ଡ ତା ଆଗେ ଅଛି
ଖମ୍ବ ଅବା ଖୁଣ୍ଟ ପରି ଲାଗୁଛି ।
ଭାବି ନ ଥିଲା ସେ କେବେ ସପନେ
ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡ ପାଇବ ଦିନେ ।
ହାତେ ଧରି ଥରେ ମାପି ଦେଖଲା
ହାତ ଠାରୁ ବାଣ୍ଡ ବଳି ପଡ଼ିଲା ।
ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡ ହୋଇଲେ ଘସି
କାମ ଶୋଷ ମେଣ୍ଟି ମିଳିବ ଖୁସି ।
ଏହା ଭାବି ଦୁଇ ହାତେ ଧଇଲା
ଚୁସିବାକୁ ତାର ତୁଣ୍ଡେ ଭରିଲା ।
ତାହା କି ମଣିଷ ବାଣ୍ଡ ଅଟଇ
ଦାନ୍ତକାଠି ପରି ଯିବ ଚୋବାଇ ।
କଷ୍ଟେ ମଷ୍ଟେ ତାର ଟୋପା ଗଳିଲା
ସକ ସକ କରି ଚୁସି ଚାଳିଲା ।
ଏହା ଦେଖି ମୁ ଯେ ଚକିତ ହେଲି
ଗେହିଁବାର ଏ କି ଢଙ୍ଗ ଭାବିଲି ।
ବିଆରେ ନ ଘସି ପାଟିରେ ଘସେ
ତମ ମୁହଁ ନାଚୁଥାଏ ହରଷେ ।
ବୋଧେ ତମ ବାଣ୍ଡ ତାର ପାଟିରୁ
ପାଉଥିଲା  ବେଶି ସୁଖ ପୁଦିରୁ ।
ଆଖି ମୁଦି ତମେ ମନ ଖୁସିରେ
ମଜା ନିଅ ବାଣ୍ଡ ଭରି ପାଟିରେ ।
ପଟିରେ ମୁଁ ବାଣ୍ଡ ଚାଟି ନ ଥିଲି
ନୂଆ ଢଙ୍ଗଟିଏ ତା ଠୁ ଶିଖିଲି ।
ଭକ ଭକ ତମ ବାଣ୍ଡ ଚୁସିଲା
ଲାଳ ସର ସର ବାଣ୍ଡ ହୋଇଲା ।
ପାଟି ଘସି ବାଣ୍ଡ କଲା କଠୋର
ଟାଣି ଭିଡ଼ି ହୋଇ ହେଲା ବଜର ।
ଏଡ଼େ ଭୀଷ୍ମ ରୂପ ତମ ବାଣ୍ଡର
ଦେଖିଲି ସେଦିନ ପ୍ରଥମ ଥର ।
ରକ୍ତ ବର୍ଣ୍ଣ ଦିଶେ ଗୋଲାପୀ ଟୋପା
ଟାଣି ଭିଡ଼ି ହେଇଥାଏ ତା ଚୋପା ।
ବାଣ୍ଡ ଉଗ୍ର ରୂପ ସହି ନ ହେଲା
କାମନାରେ ତନୁ ମନ ଜଳିଲା ।
ପୁଣି ତମ ଆଗେ ନାରୀ ଟେ ଅଛି
କାମନା ନିଆଁରେ ସେ ବି ଜଳୁଛି ।
ପର ସୁଖ ପାଇଁ ଆମ ଜୀବନ
ପରୀ ନାମ ତେଣୁ ପାଇଛୁ ଜାଣ ।
ତେଣୁ ଦାନ୍ତ ଚାବି ରହିଲି ମୁହିଁ
ତାକୁ ଛାଡ଼ିଦେଲି ହେବାକୁ ଗେହି ।
କେମିତି କିପରି ତାକୁ ଗେହିଲ
ନାରୀଙ୍କ ବିଆରେ ବାଇଆ ହେଲ ।
ସହି ନ ପାରି ମୁଁ ସ୍ବର୍ଗେ ଚଳିଲି
ପଲଙ୍କ ଉପରେ ମୁହଁ ମାଡ଼ିଲି ।
ସେହିଦିନୁ କେତେ ନାରୀଙ୍କୁ ଦେଖି
କାମନା ନିଆଁରେ ଥାଆନ୍ତି ଦୁଃଖୀ ।
ଚାହିଁଲ ତାଙ୍କର ମନ ବୁଝିବ
ଅତ୍ରୁପ୍ତ ନାରୀଙ୍କ ପୁଦି ଭରିବ ।
ମଣିଷଙ୍କ ଗିହା ଶିଖିଲ ଯେଣୁ
ନର ଜନମ ଟେ ମାଗିଲ ତେଣୁ ।
ମଣିଷ ଜନମ ପାଇଲ ଯେବେ
ନାମ ମାନବ ତ ହୋଇଛି ଏବେ ।

ତମେ କି ଭାବୁଛ ମଣିଷ ହେଇ
ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡ ଯାଇଛ ପାଇ ।
କୋଉ ନର ବାଣ୍ଡ ଏତେ ଗେହୁଛି
ଦି ଚାରି ମିନିଟେ ଢଳି ପଡୁଛି ।
ହେଲେ ତମ ବାଣ୍ଡ ଯେତେ ଗେହୁଛି
ସେତେ ହୃଷ୍ଟ ପୃଷ୍ଟ ହେଇ ବଢୁଛି ।
ବିଧିର ବିଧାନ କେ କରେ ଆନ
ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ସଭିଙ୍କ ମନ ।
ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖେ ତାହା କି ଅଛି
ପାଗଳୀ ନାରୀ କି ବୁଝି ପାରୁଛି ।

ତମ ବାଣ୍ଡଟାକୁ ପାଇଛି ଯିଏ
ଅମୂଲ୍ୟ ରତନ ପାଇଛି ସିଏ ।
ଥରେ ଏ ବାଣ୍ଡେ ଯେ ଗେହି ହେଇଛି
ଅତୃପ୍ତ କାମନା ତୃପ୍ତ ହୋଇଛି ।
ସରଗର ସୁଖ ପାଇ ପାରିଛି
ଆତ୍ମ ଶାନ୍ତି ପାଇ ଖୁସିରେ ଅଛି ।
ତୁମେ କାମଦେବ କାମ ପୁରୁଷ
ନାରୀ ପୁଦି ଗେହି ନ ମେଣ୍ଟେ ଶୋଷ ।
ତମ ବାଣ୍ଡ ଗୋଟା ନାରୀ ପୁଦିରେ
ଯେତେ ଗେହିଲେ ବି ମନ ନ ଭରେ ।
ସବୁବେଳେ ଫଡ଼ ଫଡ଼ ହେଉଛି
ସରଗରେ ଥାଇ ସବୁ ଦେଖୁଛି ।
ତମ କଲବଲ ଦେଖି ଏଠାରେ
ସାଲୁବାଲୁ ହୁଏ ବିଆଟି ମୋର ।
ସହି ନ ପାରି ମୁଁ ଧାଇଁ ଆସିଛି
ଗେହି ହେବାକୁ ମୋ ମନ କହୁଛି ।
କେତେ ଦିନ ଆଉ ଏଠି ରହିବ
ପରୀମାନଙ୍କୁ ଯେ କିଏ ଗେହିବ ?
ତୁମ ବିନା ଆମ ରୂପ ଯୌବନ
ତଡ଼ପି ଝାଉଁଳି ପଡେ ମଳିନ ।
ମୁଁ ସନା ନ ସହି ଧାଇଁ ଆସିଲି
ତମ ବାଣ୍ଡ ଛୁଇଁ ଧନ୍ୟ ହୋଇଲି ।
ଆସ ଆସ ଧନ ନ କର ଡେରି
ମୋ ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ ଦିଅ ହେ ଭରି ।
କେତେ ଦିନରୁ ମୁଁ ଭୋକିଲା ଅଛି
ତମ ବାଣ୍ଡ ନିତି ଝୁରି ହେଉଛି ।
ଧର ନାଥ ମୋର ଦୁଧକୁ ଥରେ
ଦଳି ଦିଅ ତୁମ ଦୁଇ ହାତରେ ।
ପାଟିରେ ପୁରାଇ ଚୁଚୁମି ଖାଅ
ଯେତେ ଇଚ୍ଛା ମତେ ସେତିକି ଗିହ ।
ମୁଁ ବି ଆଜି ତମ ବାଣ୍ଡ ଚୁସିବି
ପାଟିରେ ପୁରେଇ ସ୍ବାଦ ଚାଖିବି ।
ଯଦି ଚାହିଁ ମୁଁ ବି ମଣିଷ ପରି
ଭରି ଦେବି ବାଣ୍ଡ ପୁଦିକୁ ଚିରି ।
ନର ଦେହେ ପରୀ ଭୋଗ କରିବ
କେମିତି ଲାଗିବ ମତେ କହିବ ।
ଦିଅ ଦିଅ ଧନ ବାଣ୍ଡ ତୁମର
ଚୁସି ଚାଟି ତାକୁ କରେ ବଜର ।
ଏହା କହି ମୋର ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି
ଟପୋକଲା ଦେଲା ତୁଣ୍ଡରେ ଭରି ।


ଆଜିଯାଏ ଯେତେ ଚୁସିଛନ୍ତି ବାଣ୍ଡ
ଭରିଦେଇ ତୁଣ୍ଡେ ହ୍ୟୁନ୍ତି କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ।
କହନ୍ତି କୁଆଡ଼େ ପାଟି ହୁଏ ଫାଡି
ତୁରନ୍ତ ସେମାନେ ଦ୍ୟନ୍ତି ତୁଣ୍ଡୁ କାଢ଼ି ।
ହେଲେ ସିଏ ପୁରା ଗୋଟା ଗିଳି ଗଲା
ଓଠ ଜିଭ ତାର ନରମ ଲାଗିଲା ।
ଓଃ କି ଶୀତଳ ତା ପାଟି ଭିତରେ
ଜହ୍ନ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ଯେହ୍ନେ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିରେ ।
ଗରମ ବାଣ୍ଡକୁ ଶୀତଳ ତା ପାଟି
ଅତି ଆଦରରେ ଯାଉଥାଏ ଚାଟି ।
ହାତେ ଲମ୍ବ ବାଣ୍ଡ ଗୋଟା ଗିଳୁଥାଏ
କୁତୁକୁତୁ ଲାଗି ମଜା ମିଳୁଥାଏ ।
ବାଣ୍ଡ ଚୁସେଇବା ନୂଆ ଅନୁଭୂତି
ଆରାମରେ ଶୋଇ ନେଲି ସେଇ ରାତି ।
ଭକ ଭକ ମୋର ବାଣ୍ଡ ଚୁସୁଥିଲା
ଶିରି ଶିରି ମୋର ଦେହ ଲାଗୁଥିଲା ।
ସାଲୁବାଲୁ ଲାଗେ ତା ଓଠ ପରଶ
ଟାଣି ଭିଡ଼ି ବାଣ୍ଡ ହୁଅଇ ସରସ ।
ଟୋପାରେ ତା ଜିଭ ଖେଳେ ଆଦରରେ
ନାଗକୁ ନାଗୁଣୀ ଯେହ୍ନେ ଗେଲ କରେ ।
ଏହି ପରି ସିଏ ବାଣ୍ଡକୁ ମୋ ଚୁସି
ଅପୂର୍ବ ଉନ୍ମାଦେ ମନ ହୁଏ ଖୁସି ।
କେତେ ବେଳେ ପୁଣି ଦୁଇ ହାତେ ଭିଡ଼ି
ଉପରୁ ତଳକୁ ଦିଏ ତ ରଗଡ଼ି ।
ଏପରି ଚୁସିକି ବାଣ୍ଡ ବହୁ କାଳ
ଟାଣି ଭିଡ଼ି କଲା ଯେସନେ ଶାବଳ ।
ଦେଖଇ ଉନ୍ମାଦେ ତୁଣ୍ଡୁ କାଢ଼ି ପୁଣି
ମହାବଳ ଷଣ୍ଢ ପରି ହୁଏ ଝୁଣି ।


ବାଣ୍ଡ ବିଶ୍ବ ରୂପ ଦେଖି ସେ ସୁନ୍ଦରୀ,
ତନୁ ମନ ତାର ଯାଉଛି ଶିହରି ।
ଆଖି ମୁଦି ହେଇ ଟାଙ୍କୁରଇ ବାଳ,
ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକୁ ବି କରେ ଥଳ ଥଳ ।
ମୋର ହାତ ନେଇ ତା ଦୁଧ ଉପରେ
ରଖି ଦେଲା ନେଇ ଅତି ଆଦରରେ ।
ତାଳ ତାଳ ପରି ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ,
ଭିତରଟା ଟାଣ ବାହ୍ୟ ଲଦବଦ ।
ଗୋଟେ ଗୋଟେ ହାତେ ଧରି ପାରୁ ନାହିଁ,
ଚିପି ଦେଲେ ତାହା ପିଚିକି ପଡ଼ଇ ।
ମୋ ଦେହ ଗରମ ତା ସ୍ତନ ନରମ,
କୋମଳତା ପୁଣି ଯେପରି ମହମ ।
ହାତକୁ ଯେ ତାହା ଶୀତଳ ଲାଗଇ,
ଚିପି ଦେଲେ ପୁଣି ପିଛିଲି ପଡ଼ଇ ।
ଘୋଡ଼ା ପରି ମୋର ଦେହେ ଚଢ଼ି ଗଲା,
କୋମଳ ବିଆକୁ ବାଣ୍ଡରେ ଘସିଲା ।
ଗାଣ୍ଡିକୁ ଉଚାଇ ବାଣ୍ଡେ ରଗଡ଼ଇ,
ପଛପଟୁ ବାଣ୍ଡ ବାହାରି ପଡ଼ଇ ।
ପୁଦି ପାଖୁଡ଼ାରେ ହେଉଥାଏ ଘସି
ଗାଣ୍ଡି ସନ୍ଧିରେ ବି ହେଉଥାଏ ପିସି ।
କେଉଁ ପଦାର୍ଥରେ ଗଢ଼ା ସେ ହୋଇଛି
ଶୀତଳ ନରମ ହାଲୁକା ଲାଗୁଛି ।
ବାଣ୍ଡ ଘସି ହୁଏ ପୁଦି ଚମଡାରେ,
ପଚ ପଚ ଲାଗେ ଲାଳୁଆ ରସରେ ।
ନଇଁ ପଡ଼ି ପୁଣି ଦୁଧକୁ ଝୁଲାଇ
ମୁହଁ ସମ୍ମୁଖରେ ଦେଉଛି ହଲାଇ ।
ବାଣ୍ଡର ଟୋପାକୁ ପୁଦି ମୁହେଁ ରଖି,
ଧିରେ ଧିରେ ପୁଣି ହେଉଥାଏ ଯାକି ।
ଚୁସୁଥାଏଁ ମୁଁ ଯେ ଦୁଇ ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡି
ବାଣ୍ଡରେ ସିଏ ତା ଯାକୁଥାଏ ଗାଣ୍ଡି ।

ସଲସଲ ହେଇ ବାଣ୍ଡ ଯାଏ ପସି
ପୁଦି ଚମଡାରେ ହେଇ ଘସି ଘସି ।
ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି ବାଣ୍ଡ ମୋ ପସଇ
ଛୋଟ କଣ୍ଡୋମଟିଏ ଯେହ୍ନେ ଚିପି ହୋଇ ।
ଚିକ୍କଣ ଚିକ୍କଣ ତା ସ୍ତନ ଯୁଗଳ
ମୁହଁରେ ଲାଗଇ ଗୁଦୁଲୁ ଗାଦଲ ।
ବିଆରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଚିପି ହେଉଥାଏ
ତଥାପି ତା ମୁହେଁ ହସ ଫୁଟୁଥାଏ ।
ପ୍ରଥମେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଯେ ନାରୀ ପୁରାଏ
ଦରଦରେ ତାର ପ୍ରାଣ ଛାଡ଼ି ଯାଏ ।
ବିଆରୁ ତାଙ୍କର ରକ୍ତ ଝରି ପଡେ
କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଆଖି ଲୁହ ଗଡ଼ି ପଡେ ।
କେଉଁ ଚିଜେ ଇଏ ଗଢ଼ା ହୋଇଅଛି
ସେହିଭଳି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ନାହିଁ କିଛି ।
ଯାକି ହେଲା ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଗଭୀରକୁ
ଶିହରଣେ ମୁହଁ ଟେକେ ଉପରକୁ ।
ଯାକି ଦେଲା ଦୁଧ ପୁଣି ମୋ ମୁହଁରେ
କଲବଲ ହେଲି ଅଣ ନିଃଶ୍ବାସରେ ।
ଗୁଦୁଲୁ ଗାଦୁଲୁ ଲାଗେ ମୋ ମୁହଁରେ
ବୁଡ଼ିଛି ମୋ ମୁହଁ ଯେହ୍ନେ ପାଖୁଡ଼ାରେ ।
ଏହିପରି ଦୁଧ ଯାକି ମୋ ମୁହଁରେ
ବାଣ୍ଡରୁ ତା ବିଆ କାଢେ ଧୀରେ ଧୀରେ ।
ସଲସଲ ବାଣ୍ଡ ବାହାରେ ପୁଦିରୁ
ସାଲୁବାଲୁ ଲାଗେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଟୋପାରୁ ।
ଟୋପା ଅଠୁଆ ଟା ଘସି ଘସି ହେଇ
ବିଆରୁ ବାହାରେ ବଡ଼ କଷ୍ଟ ପାଇ ।
ରଗଡ଼ି ହେଇକି ମୋ ବାଣ୍ଡ ଜଳାଏ
ତା କୋମଳ ବିଆ କେମିତି ଯେ ସହେ ।
ଏହିପରି ସେ ତା ଉଚାଇ ଗାଣ୍ଡିକୁ
ପୁଣି ଯାକି ଦେଲା ମୋ ବାଣ୍ଡେ ବିଆକୁ ।
ପଲପଲ ହେଇ ପୁଣି ଯାଏ ପସି
ପୁଦି ଚମଡାରେ ହେଇ ଘସି ଘସି ।


ଘୋଡି ପରି ସେ ଯେ ଝୁଙ୍କି ମୋ ଉପରେ
ବାଣ୍ଡେ ତାର ପୁଦି ଯାକେ ଧୀରେ ଧୀରେ ।
ଦୁଧ ଯୋଡ଼ି ତାର ଥାଏ ଆଗେ ଝୁଲି
ପୁଦି ଯାକେ ଗାଣ୍ଡି କଚାଡି କଚାଡି ।
ଧୀରେ ଧୀରେ ତାର ଗତି ବଢ଼ି ଗଲା
ପିଚି ପାଚ ଶବ୍ଦ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା ।
ପୁରା ବାଣ୍ଡ ଗୋଟା ପସିଯାଏ ପୁଦି
ତା ଛାତି ଭିତରେ ହେଉଥାଏ ହୁଦି ।
ଶୀଘ୍ର ଶୀଘ୍ର ପୁଣି ହୋଇଲା କଚାଡି
ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡରେ ପୁଦି ହୁଏ ଫାଡି ।
ସାଲୁବାଲୁ ହୁଏ ବାଣ୍ଡ ତା ଭିତରେ ।
ମାଂସାଳ ବିଆ ତା ଜାବୁଡି କି ଧରେ ।
ଦୁଧ ଯୋଡ଼ି ତାର ଥଳ ଥଳ ହୋଇ
ବେଲୁନ୍ ପରି ଆଗେ ଦଉଛି ଝୁଲାଇ ।
ଭୁଣ୍ଡିମାନେ ମୁହେଁ ବାଡେଇ ହୁଅନ୍ତି
ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ତାକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରନ୍ତି ।
ଏହିପରି ସିଏ ଗେହି ହେଲା ପରେ
ଆଣ୍ଠୁ ମାଡ଼ି ବସି ପଡ଼ିଲା ବାଣ୍ଡରେ ।
ମୂଳ ଯାଏ ବାଣ୍ଡ ଗୋଟା ପସିଗଲା
ତା ଗାଣ୍ଡି ମୋ ଜଙ୍ଘେ ଲଦବଦ ହେଲା ।
ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଛାତି ଡେରିଲା ମୋ ଆଗେ
ଫୁଟବଲ୍ ପରି ତାର ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ଲାଗେ ।
ଏହିପରି ସେ ଯେ ବସି ମୋ ଉପରେ
ପସାଏ ମୋ ବାଣ୍ଡ ତା ପୁଦି ଭିତରେ ।
ଉଠୁ ବସ ହୁଏ ଉଚାଇ ତା ଗାଣ୍ଡି
ଦୁଧ ଯୋଡ଼ି ହଲେ ଯେହ୍ନେ ମାଟି ହାଣ୍ଡି ।
ଖଚ ଖାଚ ଶବ୍ଦ କାନେ ଗୁଞ୍ଜିଯାଏ
ପଚ ପାଚ କରି ବାଣ୍ଡ ପସୁଥାଏ ।

ଏହି ପରି କେତେ ସମୟ ଗେହିଲା
ବିଆ ରସେ ବାଣ୍ଡ ସାଲୁବାଲୁ ହେଲା ।
ଶୋଇଥାଏ ମୁହିଁ ଖଟେ ଚିତ ହୋଇ
ଗୋଡ଼ ହାତ ସବୁ ଲମ୍ବାଇ ଲମ୍ବାଇ ।
ଲମ୍ବ ବାଣ୍ଡ ମୋର ଖୁଣ୍ଟ ପରି ଥାଏ
ପୁଦିରେ ଭରି ସେ ବସି ବସି ଗିହେ ।

ତାପରେ ସେ ନିଜ ଗୋଡ଼ ବେକେ ଥୋଇ
ମୋଡି ହେଲା ଯେହ୍ନେ ବଗ ପରି ହୋଇ ।
ଏପରି କରିନି କେବେ କୋଉ ନାରୀ
ବାବା ରାମଦେବ ଯୋଗ କଲା ପରି ।
ପେଟତଳୁ ହାତ ଖଟେ ଥାପି ଥାଏ
ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ବେକ ପଛେ ଛନ୍ଦି ଥାଏ ।
ତଳପଟେ ଗାଣ୍ଡି ଯାକି ହେଉଥାଏ
ବଗଟିଏ ଯେହ୍ନେ ତଳେ ବସିଥାଏ ।
ଦୁଇ ହାତେ ପୁରା ଦେହଟାକୁ ଟେକି
ବାଣ୍ଡରେ ବିଆକୁ ଦେଉଥାଏ ଯାକି ।
ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ତାର ଚାପି ହୋଇଥାଏ
ଗାଈ ଘରା ଯେହ୍ନେ ତଳେ ଝୁଲୁଥାଏ ।
ଏହିପରି ରହି ଗାଣ୍ଡିକୁ ହଲେଇ
ବାଣ୍ଡେ ପୁଦି ଭରି ହେଉଛି ଗିହେଇ ।
ଭସ ଭସ କରି ଗାଣ୍ଡି ତା କଚାଡି
ପୁଦି ଯାକି ହୁଏ ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି ।
ସ୍ପ୍ରିଙ୍ଗ୍ ପରି ଗାଣ୍ଡି ହୁଏ ଉଚ୍ଚ ନୀଚ୍ଚ
ରସ ଭରା ପୁଦି ଶୁଭେ ଖଚ ଖଚ ।
ହାତେ ଲମ୍ବ ବାଣ୍ଡ ଯାଏ ଗୋଟା ପସି
ଟାଇଟ ପୁଦିରେ ହୋଇ ଘସି ଘସି ।
ବଡ଼ ବଡ଼ ଗାଣ୍ଡି ମୋ ଜଙ୍ଘ ଉପରେ
ପିଟି ହେଇ ହେଇ ଲଦ ଲଦ କରେ ।
ଏହିପରି ରହି ବହୁତ ଗେହିଲା
ବାଣ୍ଡ ମୋର ପୁଦି ସୁଗୁବୁଗୁ ହେଲା ।
ତାହାପରେ ସିଏ ପଛେ ବୁଲି ପଡ଼ି
ପଛପଟୁ ଗାଣ୍ଡି ଦଉଛି କଚାଡି ।

ହାଣ୍ଡି ପରି ଗାଣ୍ଡି ଥଳ ଥଳ ହୁଏ
ରସେ ରସେ ତାର ପୁଦି ଭରି ଯାଏ ।
ସ୍ପଷ୍ଟ ଦିଶେ ଏବେ ଗିହାଁଗେହିଁ ଖେଳ
ଆଖି ଆଗେ ମୋର ପୁରା ଝଲ ଝଲ ।
ତଳୁ ଉପରକୁ ଉଠୁଥାଏ ଗାଣ୍ଡି
କଁଅଳ ସେଣ୍ଟି ତା ବାଣ୍ଡେ ହୁଏ ଛନ୍ଦି ।


ଭିଜି ଯାଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ରସେ ରସେ
ତେଲିଆ ସାପଟେ ପରି ଚକ ଚକ ଦିଶେ ।

ଯାକି ହୁଏ ଯେବେ ଗାଣ୍ଡି ଉପରୁ ତଳକୁ
ପସିଯାଏ ଗୋଟା ବାଣ୍ଡ ପେଟ ଭିତରକୁ ।
ସେହିପରି ବାଣ୍ଡେ ମୋର ହେଲା ସେ ଗିହେଇ
ବଡ଼ ବଡ଼ ଗାଣ୍ଡି ତାର ହଲେଇ ହଲେଇ ।
ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ଗିହାଁଗେହିଁ ଦେଖି ଆଖି ଆଗେ
ରୁମ ଗୁଡା ଟେକି ହେଇ ଶିରି ଶିରି ଲାଗେ ।
ବହୁବେଗେ ଗାଣ୍ଡିକୁ ସେ ବାଣ୍ଡେ କଚାଡିଲା
ଖଚ ଖଚ ପଚ ପଚ ଶବଦ ଶୁଭିଲା ।
ଏହିପରି ପଛକରି ଗେହି ହେଲା ପରେ
ପାଦକୁ ବେକରୁ କାଢ଼ି ରଖେ ମୋ ଗୋଡ଼ରେ ।
ଆଣ୍ଠୁମାଡ଼ି ପଛକରି ଗାଣ୍ଡିକୁ ହଲେଇ
ସଲସଲ ପଲପଲ ହେଉଛି ଗିହେଇ ।
ଏହିପରି ଗେହି ଗେହି କହେ ମତେ ଧିରେ
କେମିତି ଲାଗୁଛି ନାଥ କହ ମତେ ଥରେ ।
ନାରୀ ଗେହୁଥିଲ ଧନ ପରୀକୁ ଗେହିଲ
ନାରୀ ପରୀ ମଧ୍ୟେ କୋଉ ଫରକ ପାଇଲ ।
ମାନବ ଜନମ ନେଇ ପରୀକୁ ଗିହାଏ
କି କହିବି ଯେଉଁ ସୁଖ ବାଣ୍ଡ ପାଉଥାଏ ।
ରହ ରହ ଧନ ଏବେ ଆହୁରି କରୁଛି
ପରୀ ରାଇଜରେ ଯାହା ମୁହିଁ ଶିଖିଅଛି ।
ଏହିପରି କହି ମୋର ଜଙ୍ଘେ ପାଦ ରଖି
ପୁଦିକୁ ତା ଯାକୁଥାଏ ଦଣ୍ଡେ ନ ଅଟକି ।
ଯାକୁ ଯାକୁ ପୁଦି ବାଣ୍ଡେ ବୁଲି ପଡେ ଆଗେ
ଓଠକୁ ଓଠରେ ରଖି ଚୁମଇ ସରାଗେ ।
ପାଦକୁ ଜଙ୍ଘେ ମୋ ରଖି ଓଠକୁ ଓଠରେ
ଗାଣ୍ଡିକୁ ହଲାଏ କ୍ଷିପ୍ରେ ନ ଅଟକି ଥରେ ।
ସଲସଲ ପଲପଲ ବାଣ୍ଡ ପସୁଥାଏ
ଯୌବନ ତା ମହ ମହ ହେଇ ବାସୁଥାଏ ।
ଗେହୁ ଗେହୁ ଏହିଭାବେ ଦୁଇ ବାହୁ ଧରି
କହିଲା ହେ ପ୍ରିୟେ ଉଠ ପୁଦି ବାଣ୍ଡ ଭରି ।
ଝାଡୁଥାଏ ଗାଣ୍ଡି ତାର ଜଙ୍ଘେ ପାଦ ରଖି
ଖକୋ ହେଇ ବସି ଉଠି ହୁଏ ଯାକି ଯାକି ।
ଦୁଇ ହାତେ ଭିଡ଼ି ଧରେ ମୋ ଦୁଇ ବାହୁକୁ
ଗେହୁ ଗେହୁ କହେ ପୁଣି ଉଠାଇବି ତାକୁ ।
ଗୋଡ଼ ରଖି ତଳେ ମୁହିଁ ଛିଡ଼ା ହେଇଗଲି
ଝିଟିପିଟି ପରି ସିଏ ଦେହେ ଥାଏ ଝୁଲି ।
ଦୁଇ ହାତେ ବାହୁ ଟାଣି ଜଙ୍ଘେ ପାଦ ଥାଏ
ସେମିତି ସେ ଝୁଲି ଝୁଲି ତା ଗାଣ୍ଡି ହଲାଏ ।
ସଲସଲ ପଲପଲ ବାଣ୍ଡେ ପୁଦି ଯାକେ
ଖଚ ଖଚ ପଚ ପଚ ଗେହୁଥାଏ ସୁଖେ ।
ଏହିପରି ଗେହିବାର ମଜା ଯେ ନିଆରା
ଆଜିଯାଏ କୋଉ ନାରୀ କରି ନାହିଁ ପରା ।
ତା ପୁଦିରେ ବାଣ୍ଡ ମୋର ମଜା ଲାଗୁଥାଏ
ଗାଣ୍ଡି ହଲାଇ ହଲାଇ ଗେହି ହେଉଥାଏ ।
ପର ଭଳି ହାଲୁକା ତା ଶରୀର ଲାଗଇ
ଜଳ ଠାରୁ ଶୀତଳତା ତା ଦେହରେ ଥାଇ ।
ମୋ ବାଣ୍ଡ ଗରମ ଲାଗେ ଉତ୍ତେଜିତ ହୋଇ
ଶୀତଳ ପୁଦିରେ ତାକୁ ଆରାମ ମିଳଇ ।
ବାଣ୍ଡକୁ ତା ପୁଦି ଯେହ୍ନେ ପାଖୁଡ଼ାରେ ଘସେ
ଭରିଅଛି ପୁଦି ତାର ଗୋଲାପର ରସେ ।
ହାତେ ଲମ୍ବ ମୋଟା ବାଣ୍ଡ ପସେ ଭିତରକୁ
ନରମ କୋମଳ ପୁଦି ଚୁମୁଛି ବାଣ୍ଡକୁ ।
ଆରାମରେ ମୁହିଁ ଖାଲି ଛିଡ଼ା ହୋଇ ଥାଏ
ଝୁଲି ଝୁଲି ବିଆକୁ ସେ ବାଣ୍ଡେ ଯାକୁଥାଏ ।
ବିଆ ଝଟକାରେ ବାଣ୍ଡ ଯାଉଥାଏ ମାତି
ପ୍ରତି ଝଟକାରେ ମିଳେ ନୂଆ ଅନୁଭୂତି ।
ଏହିପରି ବାହୁ ଧରି ଯାକି ହେଲା ପରେ
ଆହୁରି ପଛକୁ ଝୁଲି ଗେହିବାକୁ କରେ ।
ବାହୁରୁ ହାତ ଖସାଇ ଧରେ ପାପୁଲିକୁ
ଓଲଟି ସେ ଝୁଲୁଥାଏ ଡେରି ତା ଛାତିକୁ ।
ସେମିତି ତା ପାଦଥାଏ ମୋ ଜଙ୍ଘ ଉପରେ
ପୁଦି ତାର ଯାକୁଥାଏ ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡରେ ।
ଅଣ୍ଟା ଠାରୁ ମୁଣ୍ଡ ଯାଏ ଥାଏ ଶୂନ୍ୟେ ଶୋଇ
ପାପୁଲିକୁ ପାପୁଲିରେ ଟାଣି ଧରେ ସେହି ।
ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ତାର ହଲଇ ଛାତିରେ
ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଚିପି ଚିପି ଚୁସନ୍ତି ପାଟିରେ ।
ଚିକ୍କଣ ଚିକ୍କଣ ଦୁଧ ଧଳା ଧଳା ଦିଶେ
ଉତ୍ତେଜିତ ହୋଇ ମୁଁ ବି ତାକୁ ପେଲିବସେ ।
ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ମନଲୋଭା କରୁଛି ପାଗଳ
ଶିହରଣେ ବାଣ୍ଡ ମୋର ହୁଅଇ ମାତାଲ ।
ଯାକି ହେଉଥାଏ ସିଏ ଗାଣ୍ଡି ତା ଘୁଞ୍ଚାଇ
ମୁଁ ବି ଗେହୁଥାଏ ତାକୁ ଦୋଳାଇ ଦୋଳାଇ ।

ଗେହୁ ଗେହୁ କେତେବେଳ ହେଲା ଜଣା ନାହିଁ
ହାତ ଛାଡି ପାଦକୁ ମୋ ଓଲଟି ଧରଇ ।
ଓଲଟି ସେ ଥାଏ ଯେହ୍ନେ କରୁଛି ସର୍କସ
ଜଙ୍ଘେ ପାଦ ତଳେ ହାତ ଗିହେ ଭସ ଭସ ।
ବାଣ୍ଡ ମୋର ଟାଣି ହୁଏ ତା ଓଲଟା ଦେହେ
ଖସି ପଡ଼ିବ କି ଭାବି ମନେ ଭୟ ହୁଏ ।
ଗୋଲ ଗୋଲ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ହଲେ ତାଳ ଭଳି
ମୁଣ୍ଡ ତାର ଦିଶେ ନାହିଁ ଦୁଧ ହଲି ହଲି ।
ତଳପଟୁ ଯାକେ ପୁଦି ବାଣ୍ଡ ଟାଡି ହୁଏ
ଲଦ ଲଦ ଗାଣ୍ଡି ତାର ଜଙ୍ଘେ ପିଟି ହୁଏ ।
ଏହିପରି ଗେହି ତାର ଜଙ୍ଘ ହୁଏ ଫାଡି
ନାଲି ଦିଶେ ବିଆ ଯେହ୍ନେ ଗୋଲାପର କଢି ।
ପସୁଥାଏ ବାଣ୍ଡ ତାର ଫାଡି ପାଖୁଡ଼ାକୁ
ଅଜଗର ପସେ ଯେହ୍ନେ ଗାତ ଭିତରକୁ ।
ପସିଯାଏ ଫେରେ ପୁଣି ହୋଇ ସଲସଲ
ଅଦ୍ଭୁତ ସେ ଦୃଶ୍ୟ ବାଣ୍ଡ ପୁଦିର ଯୁଗଳ ।
ଟାଣି ହେଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି
ଲାଗୁଥାଏ ବିଆ ତାକୁ ରଖୁଥାଏ ଭିଡ଼ି ।
ଗେହୁ ଗେହୁ ଏହିପରି କେତେ କାଳ ଗଲା
ଗୋଡ଼ ତାର ଧିରେ ଧିରେ ସିଧା କରୁଥିଲା ।
ମୁଣ୍ଡ ଥାଏ ପାଦତଳେ ଗୋଡ଼ ମୋ ଉପରେ
ଓଲଟି ସେ ଗେହି ହୁଏ କେଡ଼େ ଆରାମରେ ।
ଅଜବ ଲାଗଇ ମତେ ଦେଖି ତା ଗିହଣା
ବଡ଼ ବାଣ୍ଡ ବୋଲି ପୁଦି ପସୁଥାଏ ସିନା ।
ଛୋଟ ବାଣ୍ଡ ହେଲେ କଣ ଓଲଟି ଗେହିବ
ଭରୁ ଭରୁ ପୁଦିରେ ତ ପିଚିକି ପଡ଼ିବ ।

କାଳେ ପଡିଯିବ ଭାବି ତା ଗୋଡ଼ ଧଇଲି
ଦୁଇ ହାତେ ଦୁଇ ପାଖେ ଫାଡି ମୁଁ ଗେହିଲି ।
ଏହିପରି ଝଟ ଝଟ ପେଲି ହୁଏ ନାହିଁ
ଧିରେ ଧିରେ ବାଣ୍ଡ ମୋର ଆସଇ ଯାଅଇ ।
ଧୀରେ ଧିରେ ଗେହିଁବାର ମଜା ଲାଗେ ଭିନ୍ନ
ଅନୁଭବ ମିଳେ ବାଣ୍ଡେ ପୁଦିର ଘର୍ଷଣ ।
ସେହିପରି ବାଣ୍ଡ ମୋର ଧୀରେ ଧୀରେ ପସେ
ପୁଦିରେ ତା ଚିପିହୋଇ ରଗଡ଼ିକି ଘସେ ।
ଏହିପରି ବେଶି ବେଳ ହେଲା ନାହିଁ ଗେହି
ଅଣ୍ଟା ତା ଭିଡ଼ି ଧଇଲି ଉଠିଗଲା ସେହି ।
ମୋ ଅଣ୍ଟାର ଦୁଇ ପାଖେ ଗୋଡ଼ ଦେଲା ଛନ୍ଦି
ଦୁଇ ହାତେ ବେକ ମୋର ଧଇଲା ସେ ବାନ୍ଧି ।
ଏହିପରି ରହି ସିଏ ଯାକେ ତା ପୁଦିକୁ
ମଜା ମିଳୁଥାଏ ମୋର ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ।
ଉପରକୁ ଉଠି ପୁଣି ବାଣ୍ଡେ ଯାକି ହୁଏ
ସଲସଲ ପଲପଲ ବାଣ୍ଡ ପସିଯାଏ ।
ଏହିପରି ଗେହି ଗେହି ତା ଗାଣ୍ଡି ଚିପିଲି
ମୁଲାୟମ ଲାଗେ ଯେହ୍ନେ ଦୁଧ ଚିପୁଥିଲି ।
ବାଣ୍ଡେ ଯାକୁଥାଏ ତାକୁ ଗାଣ୍ଡି ଚିପି ଚିପି
ଓଠକୁ ମୋ ଚୁଚୁମିଲା ଛାତି ଦୁଧ ଯାକି ।
ମସ୍ତ ମଜା ମିଳୁଥାଏ ତା ଦେହ ପୁଦିରୁ
ଶିହରଣେ ଝରୁଥାଏ ସୁଗନ୍ଧ ଦେହରୁ ।
ଛାତିରେ ମୋ ଦୁଧ ଯାକି ଓଠ ଚୁସେ ଧିରେ
ଉଠି ଉଠି ଉପରକୁ ବାଣ୍ଡେ ପୁଦି ଭରେ ।
ଶୀତଳ ଦେହର ସ୍ପର୍ଶ ଲାଗେ ବି କୋମଳ
ଲାଗଇ ମୋ ଦେହେ ଅଛି ଗୋଲାପର ଫୁଲ ।
କିଛି କାଳ ଏହିପରି ଗିହାଁଗେହିଁ ହେଲୁ
ବାଣ୍ଡ ମୋ ପୁଦିରେ ତାର ଲାଗେ ସାଲୁବାଲୁ ।
ଗେହୁ ଗେହୁ ପୁଣି ସିଏ ଧରି ମୋ ହାତକୁ
ଅଣ୍ଟା ଠାରୁ ମୁଣ୍ଡ ଯାଏ ଝୁଙ୍କାଏ ପଛକୁ ।
ଧିରେ ଧିରେ ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ଉପରକୁ ଟେକି
ଛାତିରେ ମୋ ଲମ୍ବ ଭାବେ ଦେଲା ସିଏ ରଖି ।
ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ଅଣ୍ଟା ଯାଏ ମୋ ଦେହରେ ଥାଏ
ଅଣ୍ଟାରୁ ତା ମୁଣ୍ଡ ଯାଏ ନବେ ଡିଗ୍ରୀ ହୁଏ ।
ଭରି ହେଇଥାଏ ବାଣ୍ଡ ତା ପୁଦି ଭିତରେ
ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ଲାଗେ ଯେହ୍ନେ ପାଣିରେ ପହଁରେ ।
ହାତକୁ ମୋ ହାତେ ଛନ୍ଦି ଟାଣେ ତା ଜଙ୍ଘକୁ
ଗାଣ୍ଡି ତାର ଟେକି ହେଇ ଘୁଞ୍ଚଇ ଆଗକୁ ।
ଦେହକୁ ଶୀଥିଳ କରେ ଗାଣ୍ଡି ହୁଏ ଯାକି
ଜଙ୍ଘେ ଗାଣ୍ଡି ପିଟି ହୋଇ ବାଣ୍ଡ ଯାଏ ଢୁକି ।
ଏହିପରି ଗାଣ୍ଡି ତାର ପିଟି ପିଟି ହୋଇ
ପଶିଯାଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ତୁହାଇ ତୁହାଇ ।
ଗାଣ୍ଡି ତାର ପିଟି ହୁଏ ମୋ ଜଙ୍ଘ ଉପରେ
ପଶିଯାଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ତା ପେଟ ଭିତରେ ।
ଏହିପରି ଭାବେ ସିଏ ଅଣ୍ଟାରୁ ମୋ ଝୁଲି
ଯାକି ଦେଉଥାଏ ପୁଦି ଯେହ୍ନେ ଝୁଲେ ଦୋଳି ।
ଛାତିରେ ମୋ ଗୋଡ଼ ରଖି ଗାଣ୍ଡିକୁ ଉଠାଏ
ଗାଣ୍ଡିକୁ ଉଠାଇ ପୁଣି ବାଣ୍ଡେ ଯାକି ହୁଏ ।
ଅଜବ ତା ଗିହା ଢଙ୍ଗ ଅଦ୍ଭୁତ ଗିହାଣ
ନୂଆ ଅନୁଭୂତି ଦିଏ ଉଦ୍ଧତ ଯୌବନ ।
ପଶିଯାଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ଅଗରୁ ମୂଳକୁ
ମଜା ମିଳୁଥାଏ ଏହିଭାବେ ଗେହି ତାକୁ ।

ଗେହି ଗେହି ଏହିପରି ଗୋଟେ ଗୋଡ଼ ତାର
ଛାତିରୁ ମୋ ତଳେ ଖସେ ଲାଗେ ମୋତେ ଡର ।
ଗୋଟେ ଗୋଡ଼ ଛାତିରେ ମୋ ଆର ଗୋଡ଼ ତଳେ
କୋଉଠୁ ସେ ଶିଖି ଥାଏ ଡର ନାହିଁ ତିଳେ ।
କୋଉ ପଦାର୍ଥରେ ସିଏ ଗଢ଼ା ହୋଇଥାଏ
ଯେତେ ମୋଡି ମାଡ଼ି ହେଲେ କିଛି ନାଇଁ ହୁଏ ।
ଏହିପରି ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ଟାଣି ଦୁଇ ପାଖେ
ଜଣା ନାହିଁ କେମିତି ତା ପୁଦି ବାଣ୍ଡେ ଯାକେ ।
ଠିଆ ହେଇଥାଏଁ ମୁହିଁ ତା ହାତକୁ ଟାଣି
ପୁଦି ବାଣ୍ଡ ପସୁଥାଏ ହେଇ ଝୁଣି ଝାଣି ।
କୁହ ଭାଇ ଏମିତି କେ ଗେହି ଅଛ କେବେ
ଇଚ୍ଛା ଯଦି କୋଉ ନାରୀ ଧାଇଁ ଆସ ଏବେ ।
ଖଚ ଖଚ ପଚ ପଚ ବାଣ୍ଡ ଯାଏ ପସି
ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି ପୁଦି ହେଉଥାଏ ଘସି ।
ଏହିପରି ବାଣ୍ଡ ପସେ ଟାଣି ଭିଡ଼ି ହେଇ
କଅଁଳ ପୁଦି ବାଣ୍ଡକୁ ଚିପି ଦେଉଥାଇ ।
ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ଥଳ ଥଲ ଛାତିରେ ହଳୁଛି
ଶିହରଣେ ଆଖି ତାର ମୁଦି ହେଉଅଛି ।
ଗେହି ଗେହି କେତେବେଳ ଗେହିଲି ନ ଜାଣେ
ଛାତିରୁ ଆର ଗୋଡ଼କୁ ତଳକୁ ସେ ଟାଣେ ।
ଠିଆ ହୋଇଥାଏଁ ମୁହିଁ ତାକୁ ଗେହି ଗେହି
ସେ ବି ଠିଆ ହେଲା ତଳେ ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ଥୋଇ ।
ପଛପଟୁ ଗେହୁଥାଏଁ ତାର ଦୁଧ ଧରି
ଦେହେ ମୋର ଢଳି ପଡେ ବନଲତା ପରି ।
ଦୁଧ ଚିପି ଚିପି ଗିହେଁ ବେକ ଚୁମି ଚୁମି
ଶିହରଣ ଖେଳିଯାଏ ଦେହ ଉଠେ ଝୁମି ।
ଦୁଧ ଚିପି ଅଙ୍ଗୁଳି ମୋ ଖେଳାଏ ତା ଦେହେ
ହାତ ମୋର ଦେହେ ତାର ଫୁଲ ସ୍ପର୍ଶ ପାଏ ।
ଗେହୁ ଗେହୁ ଆଗକୁ ସେ ଝୁଙ୍କି ପଡେ ଧିରେ
ପଛକୁ ତା ଗାଣ୍ଡି ଟେକି ପୁଦି ବାଣ୍ଡ ଭରେ ।
ପିଠିକୁ ଆଉଁଶି ମୁଁ ତା ଅଣ୍ଟାକୁ ଧଇଲି
ଅଣ୍ଟା ଟାଣି ଟାଣି ମୁଁ ତା ପୁଦିରେ ଗେହିଲି ।
ସରୁ ଅଣ୍ଟା ମୋଟା ଗାଣ୍ଡି ହୁଏ ଥଳ ଥଳ
ବାଣ୍ଡକୁ ତା ପୁଦି ଯେହ୍ନେ କରୁଥାଏ ଗେଲ ।
ବାହାରି ଆସେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ମୁହ ଯାଏ
ଯାକି ଦେଲେ ବିଆ ଫାଡି ଫାଡି ପସୁଥାଏ ।
ରସେ ରସେ ବିଆ ବାଣ୍ଡ ଯାଉଥାନ୍ତି ଭିଜି
ତଥାପି ମୋ ବାଣ୍ଡ ଲାଗେ ଚିପି ହୁଏ ଆଜି ।
ସଲସଲ ପଲପଲ ବାଣ୍ଡ ଆସେ ଯାଏ
ଖଚ ଖଚ ପଚ ପଚ ଶବ୍ଦ ଶୁଭୁଥାଏ ।
ପୁଦିରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ହୁଏ ବାହାର ଭିତର
ଅନୁଭୂତି ମିଳୁଥାଏ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ।
କ୍ଷିପ୍ର ବେଗେ ଅଣ୍ଟା ଟାଣି ପେଲିଲି ବାଣ୍ଡକୁ
ଲାଗେ ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ଫାଡି ପସେ ଗଭୀରକୁ ।
ଦଣ୍ଡିଏ ନ ଥକି ବାଣ୍ଡ ଗେହି ଚାଲିଥାଏ
ଯେମିତି ଗେହୁଛି ତାକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦିଏ ।
ନଇ ଥାଏ ଗାଣ୍ଡି ଡେରି ପଛେ ମୁହିଁ ଥାଏଁ
ଅଣ୍ଟା ଟାଣି ସଲ ସଲ ବାଣ୍ଡ ପେଲୁଥାଏଁ ।

ଏହିପରି ନଇଁ ପଡ଼ି ଦୁଇ ହାତ ତାର
ପଛପଟୁ ଦେଇ କହେ ଟାଣି ୟାକୁ ଧର ।
ଦୁଇ ହାତେ ଧଇଲି ମୁଁ ତାର ଦୁଇ ହାତ
ନୂଆ ବୁଦ୍ଧି ଟିଏ ବୋଧେ କରେ ସିଏ ଜାତ ।
ପଛରୁ ତା ହାତ ଟାଣି ଯାକିଲି ବାଣ୍ଡକୁ
କି କରିବ ଏବେ ଭାବି ଚାହିଁ ଥାଏ ତାକୁ ।
ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସହିପରି ତା ଗୋଟେ ପାଦକୁ
ଧିରେ ଧିରେ ରଖେ ମୋର ଆଣ୍ଠୁ ଉପରକୁ ।
ଆର ପାଦ ସେହିପରି ଆଣ୍ଠୁ ପରେ ନେଇ
ମୋର ଦେହେ ଝୁଲିଗଲା ତଳ ମୁହାଁ ହୋଇ ।
ଦୁଇ ପାଦ ରଖି ତାର ମୋ ଦୁଇ ଆଣ୍ଠୁରେ
ଉଚାଇ ଉଚାଇ ଗାଣ୍ଡି ବାଣ୍ଡେ ପୁଦି ଭରେ ।
ବାଃହାଃରେ କାମିନୀ ତୁହି କାମନାର ଦେବୀ
ଆଜିଠାରୁ ତତେ ମୁହିଁ ଗୁରୁ ମାନି ନେବି ।
ଆଜିଯାଏ ଯାହା କେହି ଭାବି ଥିବେ ନାହିଁ
ଯୋଉ ପରକାରେ ତୁହି ହେଉଛୁ ଗିହେଇ ।
ଏତେ ପରକାରେ ଗିହା କୋଉଠୁ ଶିଖିଛୁ
ନୂଆ ନୂଆ ଢଙ୍ଗେ ଆଜି ମଜା ଦେଉଅଛୁ ।
ଏହିପରି ଗାଣ୍ଡି ତାର ଯାକେ ମୋ ବାଣ୍ଡରେ
ପିଚିକି ପଡୁଛି ରସ ଗିହାଣ ଯୁଦ୍ଧରେ ।
ଝୁଙ୍କି ରହି ଥାଏ ସିଏ ତଳ ମୁହାଁ ହୋଇ
ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ତାର ଓହଳି ଝୁଲଇ ।
ଗୋଟା ବାଣ୍ଡ ପସୁଥାଏ ପୁରା ଗଭୀରକୁ
ଯାକି ଦେଉଥାଏ ବୋଧେ ଛାତି କଲିଜାକୁ ।
ମଜା ଲାଗୁଥାଏ ତାର ଏହିପରି ଗିହା
ଘସି ହେଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ଫାଡି ତାର ବିଆ ।
ଏହିପରି ଆଣ୍ଠୁରେ ମୋ ରଖିଥାଏ ପାଦ
ପେଟରେ ମୋ ଗାଣ୍ଡି ତାର ହୁଏ ଲଦ ଲଦ ।
ବାଣ୍ଡ ମୋର ଉପରକୁ ହେଉଥାଏ ଟେକି
ଭସ ଭସ ତା ବିଆକୁ ବାଣ୍ଡେ ଦିଏ ଯାକି ।
ଆଣ୍ଠୁରେ ମୋ ପାଦ ରଖି ଦେହକୁ ଉଠାଏ
ପିଠି ତାର ଛାତିକୁ ମୋ ଧିରେ ଠେଲୁଥାଏ ।
କାଖ ତଳୁ ଛାତିକୁ ତା ଜାବୁଡ଼ି ଧଇଲି
ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ଚାପି କି ରଖିଲି ।
ଓଃ ହୋଃ କି ଦୁଧ ତାର ହାତ ଟେକି ହୁଏ
ହାୱ! ଭରା ବେଲୁନ୍ ପରି ଫୁଲି ଉଠୁଥାଏ ।
ସେହିପରି ସିଏ ନିଜେ ଉଠାଇ ଗାଣ୍ଡିକୁ
ଯାକି ହେଉଥାଏ ବାଣ୍ଡେ ମେଲାଇ ପୁଦିକୁ ।
ତଳପଟୁ ବାଣ୍ଡ ଟେକି ମୁଁ ବି ପେଲୁଥାଏ
ଦୁଇ ହାତେ ଦୁଇ ଦୁଧ ଚାପି ରଖିଥାଏ ।
ଏହିପରି ଗେହୁ ଗେହୁ ହେଲା କେତେ ବେଳ
ଜଣା ପଡେ ନାହିଁ ଦେଖି ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ଖେଳ ।
ଏହିପରି ନାନା ଭାବେ ବାଣ୍ଡେ ପୁଦି ଯାକି
ଗେହୁ ଗେହୁ କହେ ଆଉ ବାକି ରହିଲା କି ?
ତାର କଥା ଶୁଣି ମୁହିଁ ଉତ୍ତେଜିତ ହେଲି
କସିକି ମୁଁ ଭିଡ଼ି ତାକୁ ବେଗେ ବେଗେ କଲି ।
ପସିଲା ବାଣ୍ଡ ପସିଛି ତା ପୁଦି ଭିତରେ
ଯେତେ ପରକାରେ କଲେ ଥରେ ନ ବାହାରେ ।
ଭିତରେ ଭିତରେ ଥାଇ ଖାଲି ଗେହୁ ଥାଏ
ଯେତେ ଗେହୁ ଥିଲେ ସେତେ ଟାଣି ଭିଡ଼ି ହୁଏ ।
ଏହିପରି ତାକୁ ନେଇ ଶୁଆଇଲି ଖଟେ
ମୋର ଆଡେ ବୁଲି ପଡି ଧଇଲା ସେ ମୋତେ ।
ତା ଉପରେ ଶୋଇ ଦୁହେଁ କୁଣ୍ଢାକୁଣ୍ଢି ହେଲୁ
ଟାଣିଭିଡି ହେଇ ପୁଦି ଯାକୁଥାଏ ତଳୁ ।
ମୁଁ ବି ତାକୁ ଭିଡ଼ି ଧରି ପେଲେ ବେଗେ ବେଗେ
ବାଣ୍ଡ ମୋର ଝୁଣି ହେଇ ଶିରି ଶିରି ଲାଗେ ।
ଶିହରଣେ ଆଖି ପତା ମୁଦି ହେଉଥାଏ
କ୍ଷିପ୍ର ବେଗେ ବାଣ୍ଡ ମୋର ପୁଦିକୁ ଗିହାଏ ।
ସାରା ଦେହ ଝୁମି ଗଲା ବାଣ୍ଡ ଘସି ଘସି
ସେ ବି ମତେ ଭିଡ଼ି ଧରେ ଓଠ ଚୁସି ଚୁସି ।
ଏହିପରି ମୁଁ ବି ବାଣ୍ଡ ଯାକେ ଭସ ଭସ
ଯାକି ବାଣ୍ଡ ଗଭୀରକୁ ଢ଼ାଳି ଦେଲି ରସ ।
ଏହିପରି ଆମେ ଦୁହେଁ ଗିହାଁଗେହିଁ ହେଲୁ
କାମ ଶେଷେ ଚୁମାଚଟା ହୋଇ ଶୋଇଥିଲୁ ।
କିଛି କ୍ଷଣ ଗଲା ପରେ ବାଣ୍ଡକୁ ଆଉଁସି
କେମିତି ଲାଗିଲା ବୋଲି କହେ ହସି ହସି ।
ଆଜିଯାଏ ତମେ ନାଥ ନାରୀ ଗେହୁଥିଲ
ପରୀଟିଏ ଗେହି କଣ ଅନୁଭବ କଲ ।
କେମିତି ଲାଗିଲା ମୋର ଉଛୁଳା ଯୌବନ
ଶାନ୍ତ ହୋଇଲା କି ନାହିଁ କହ ତୁମ ମନ ।
ଜାଣେ ଏବେ ଶାନ୍ତ ନୋହି ଥିବ ତମ ମନ
ଗେହୁ ଥିଲେ ଗେହୁ ଥାଅ କେତେ ରାତିଦିନ ।
କାମଦେବ ହୋଇ ଯେବେ ସରଗରେ ଥିଲ
ଏକା ଥରେ ଶହଶହ ପରୀ ଗେହୁ ଥିଲ ।
ଗେହି ଗେହି ତମ ବାଣ୍ଡେ ପଡୁଥିଲୁ ଥକି
ଯେତେ ଗେହିଲେ ବି ତମ ବାଣ୍ଡ ହୁଏ ଟେକି ।
ସମସ୍ତେ ମିଶିକି ପୁଣି ହାତେ ପିସୁଥିଲୁ
ମଝିରେ ମଝିରେ ପୁଣି ଦୁଧ ଘସୁଥିଲୁ ।
ମାନବ ଜନମ ନେଇ କେତେ ଦିନ ପରେ
ଗହୁଅଛ ଗୋଟେ ନାରୀ ପୁଣି ଦିନେ ଥରେ ।
ସେଥିପାଇଁ ତୁମ ବାଣ୍ଡ ହେଇ କାମତୁର
ଟେକି ହେଇ କରୁଅଛି ତୁମକୁ ଅଧିର ।
ତୁମ ବାଣ୍ଡ ଟେକି ହେଇ ଉଦ୍ଧତ ହେଉଛି
ରାତିଦିନ ଗେହିବାକୁ କେଉଁ ନାରୀ ଅଛି ।

ଏହିପରି କହି କହି ବାଣ୍ଡ ମୋ ଆଉଁସେ
ପୁଣି ବାଣ୍ଡ ଉଠିଗଲା ତା ହାତ ପରଶେ ।
ରୂପ ଯଉବନ ତାର ପଡୁଛି ଝଲସି
ପାଗଳ କରେ ତା ଦୁଧ ଆଖି ଆଗେ ଦିଶି ।
ନିରେଖି ଚାହିଁଲି ତାର ରୂପ ଯଉବନ
ମୁନି ମାନେ ତପ ଭୁଲି ହେବେ ଧ୍ୟାନ ଭଗ୍ନ ।
ଗେହିଲି ଏତେ ସମୟ ତାକୁ ଭିଡ଼ି ଧରି
ତଥାପି ନ ବୁଝେ ମନ ତାକୁ ଦେଖି କରି ।
ଯେତେ ଗେହିଥିଲେ ଲାଗେ ସଜ ଫୁଟା ଫୁଲ
ହରି ନେଉଥାଏ ମନ ତା ସ୍ତନ ଯୁଗଳ ।
ଶଙ୍ଖ ପରି ଦେହ ତାର ଚାନ୍ଦ ତା ବଦନ
ପୀରତି ନିଶାରେ ଭରା ତା ଦୁଇ ନୟନ ।
ହାତ ତାର ଧିରେ ଧିରେ ବାଣ୍ଡେ ମୋର ଖେଳେ
ଆଉଁସି ଦେଉଛି ଯେହ୍ନେ ଗୋଲାପର ଫୁଲେ ।
ଏହିପରି ପାଖେ ବସି ମୋ ବାଣ୍ଡ ଆଉଁସି
ଟାଣି ହେଲା ବାଣ୍ଡ ଦେଖି କହେ ହସି ହସି ।
ଦେଖ ଦେଖ କାମଦେବ ତୁମ ବାଣ୍ଡ ରୂପ
ଫଣା ଟେକି ଉଠିଲାଣି ଯେହ୍ନେ ନାଗ ସାପ ।
ଏବେ ଏତେ ଗେହିଥିଲା ସବୁ ଭୁଲି ଗଲା
ଅଳ୍ପ କ୍ଷଣ ପରେ ପୁଣି ଫୁତ୍କାରି ଉଠିଲା ।
ତୁମ ପାଇଁ ଜନ୍ମି ଅଛି ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ କେଉଁ ନାରୀ
ଶୁଆଇବ ତୁମ ବାଣ୍ଡ ଏତ ଗେଲ କରି ।
ମାନବ ଶରୀରେ ଅବା କି ଲାଭ ପାଉଛ
ଆଜିଯାଏ କେତେ ନାରୀ ଭୋଗ କରିଅଛ ।
ଦେବସୁତ ଥିଲ ବୋଲି ଥିଲା ଦୈବୀ ଶକ୍ତି
ଜାଣିପାରୁଥିଲ କେଉଁ ନାରୀ ନୁହେଁ ତୃପ୍ତି ।
ମନକଥା ଜାଣି ତାର ପାସେ ଧାଉଁଥିଲ
ନାନା ପରକାରେ ତା କାମନା ନାଶୁଥିଲ ।
ମଣିଷର ମନକଥା କେ ବୁଝି ପାରିଛି
ନାରୀମାୟା ନାରାୟଣେ ଅଗୋଚର ଅଛି ।
ନାରୀ ମନକଥା ତୁମେ ବୁଝି କି ପାରିବ
କିଏ ଅତୃପ୍ତ ରହିଲା କେମିତି ଜାଣିବ ?
କେମିତି କରିବ ତାଙ୍କ କାମନା ପୁରଣ
ତେବେ ସିନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ ତୁମ ନର ଜନ୍ମ ।
କାମନାର ବିନାଶରେ ଦୁଃଖର ବିନାଶ
ଦେବ ମାନବ ଜାଣନ୍ତି ଏକଥା ଅବଶ୍ୟ ।
ଶୟନ ଭୋଜନ ସଙ୍ଗେ ପୁଣି ଯେ ମୈଥୁନ
ଜୀବ ମଧ୍ଯେ କାମନାଟି ଜାତ କରେ ଜାଣ ।
ଭୋକ ହେଲେ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇ ନିଦ ହେଲେ ଶୋଇ
ମୈଥୁନ ପୁରଣ କରେ ଆଉ ଜଣେ କେହି ।
ପୁରୁଷ ଓ ନାରୀ ମିଶି କରନ୍ତି ମୈଥୁନ
ତାଙ୍କ ଭାଷାରେ ଏହାକୁ କହନ୍ତି ଗିହାଣ ।
ରଜୋବତୀ ପରେ ନାରୀ ହୁଏ ତ ଯୁବତୀ
ଯୁବତୀଙ୍କ ମନ ବେଶୀ ଥାଏ କାମେ ମାତି ।
ପୁଣି ସବୁ ଯୁବତୀ ଯେ ସମାନ ନୁହନ୍ତି
ଗେହି ହେବା ପାଇଁ ଅଧା ଇଚ୍ଛା ନ କରନ୍ତି ।
କାମନାଟି ଜାତ ହୁଏ ସଭିଙ୍କ ମନରେ
ହେଲେ ଅଧେ ଚାହାଁନ୍ତି ନି ପର ପୁରୁଷରେ ।
ଇଚ୍ଛା କରୁଥାନ୍ତି ଖାଲି ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ
ମନକଥା କହନ୍ତି ନି ପୁଣି ଯେ କାହାକୁ ।
କେମିତି କରିବ ତାଙ୍କ କାମନା ବିନାଶ
ବୃଥା ହେବ ସିନା ତମ ଏ ସବୁ ପ୍ରୟାସ ।
ସେପରି ନାରୀର କେବେ ମନ ଶାନ୍ତ ନୋହେ
ଜଳି ଜଳି ଦିନ ଯାଏ କାମର ବିରହେ ।
ସେହି ନାରୀ ମାନେ ଆଜି ମନ ଦେଇ ଶୁଣ
ମନଭରି ଗେହି ହୁଅ ତୃପ୍ତ କର ପ୍ରାଣ ।
ପୂନର୍ଜନ୍ମ ଦେଇଥାଏ ଅତୃପ୍ତ କାମନା
ଧରାପୃଷ୍ଠେ ଜାତ କରି ଦିଏ ନିର୍ଯାତନା ।
ନର ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଆଦି କୀଟ ଯେ ପତଙ୍ଗ
ସମସ୍ତଙ୍କ ସାରକଥା ଏହି ଅଙ୍ଗସଙ୍ଗ ।
ଖାଦ୍ୟ ପେୟ ସମସ୍ତଙ୍କ ଅଟେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ
ବିପରୀତ ଲିଙ୍ଗେ ଗିହା ଅଟଇ ସମାନ ।
ଯୋଉଠୁ ଯାହାଠୁ ଖାଇ ଭୋକ କରୁ ଦୂର
ସବୁଠୁ ଆନନ୍ଦ ଦିଏ ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ଆହାର ।
ନିଦ ହେଲେ ଯହିଁ ତହିଁ ଶୋଇ ଦେଇ ଥାଉଁ
ରତ୍ନ ପଲଙ୍କର ନିଦ ମଳିବକି କାହୁଁ ।
ଯୌନ ତୃଷା ଦୂର କର ଯେମିତି ସେମିତି
ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଝୁରି ହେଉଥାଅ ନିତି ।
ସବୁ ପୁରୁଷର ବାଣ୍ଡ ନୁହଇ ମୁଶଳ
ରଗଡ଼ି ନ ହେଲେ ପୁଦି ଲାଗେ କଲବଲ ।
ଛୋଟ ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ଭରି ମନ ବୁଝେ ନାହିଁ
କିଛି ବାଣ୍ଡ ଥକି ପଡେ ଅଧାରେ ଗିହାଇ ।
ମଜା ମିଳୁଥାଏ ବାଣ୍ଡ ହେଉଥିଲେ ଘସି
ମଜା ନ ସରୁଣୁ ଅଧେ ପଡ଼ନ୍ତି ଯେ ଖସି ।
ନାରୀ ମନ ତୃପ୍ତ ନୋହେ ଏହିପରି ହେଲେ
ଜଳିଉଠେ ତନୁମନ ଯେହ୍ନେ କାଳାନଳେ ।
କାମର ବିରହେ ଯେଉଁ ନାରୀ ଜଳୁଅଛ
ଅବା ନିଜ ସାଥି ଠାରୁ ସୁଖ ନ ପାଉଛ ।
କାହା ସାଥି ବାଣ୍ଡ ଯଦି ଅଧାରେ ଝଡ଼ଇ
ଥକିପଡେ ଅଳ୍ପକ୍ଷଣେ ଗିହାଇ ଗିହାଇ ।
ପୁଣି ଯାହା ବାଣ୍ଡ ଯଦି ନ ପସେ ଗଭୀରେ
କୁତୁକୁତୁ କରେ ଖାଲି ବାହାରେ ବାହାରେ ।
ସେହିପରି ନାରୀ ଯଦି କେ ଅଛ ପାଖରେ
ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଖାଲି ଭାବୁଛ ମନରେ ।
ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଯଦି ପୁଦି ଚାହଁ ଘସିବାକୁ
ଯୋଗାଯୋଗ କର ବେଗେ ଏହି ମାନବକୁ ।
କିପରି ନିଜ ସାଥିଠୁ ଆନନ୍ଦ ପାଇବ
ଜଳୁଥିବା ଯୌନ ନିଆଁ ଶାନ୍ତ କରାଇବ ।
ନିଜ ମନକଥା ଖୋଲି କହ ମାନବକୁ
ଶିଖେଇବେ ଗିହାଁଗେହିଁ ନିଶ୍ଚେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ।
କଣ କଲେ ନିଜ ସାଥି ବାଣ୍ଡ ସୁଖ ଦେବ
ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଖାଲି ତୁମ ପୁଦି ରେତୁଥିବ ।
କେମିତି ଗେହିଲେ ପୁଣି ଗଭୀରେ ପସିବ
ସାଲୁବାଲୁ ହେଲା ପୁଦି ଆରାମ ମିଳିବ ।
କିପରି କରିବ ପୁଣି ନିଜ ସାଥି ଖୁସି
ଯୌବନକୁ ଉପଭୋଗ କର ଦୁହେଁ ମିଶି।
କେହି ଯଦି ସାଥେ ନାହିଁ ରତି କରିବାକୁ
ରାତିଦିନ ଝୁରି ହୁଅ ପୁରୁଷ ସ୍ପର୍ଶକୁ ।
ଗୋଟି ଗୋଟି ଅଙ୍ଗଠାରୁ ରୋମାଞ୍ଚ ପାଇବ
ଯଦି ଏହି ମାନବକୁ ମନେ ସୁମରିବ ।
ଚୁମ୍ବନ ଆଲିଙ୍ଗନ ଅବା ଶିହରଣ
ଗୋଟି ଗୋଟି ସ୍ପର୍ଶେ ଦେହେ ଖେଳିବ କମ୍ପନ  ।
ଗିହାଁଗେହିଁ ବିଷୟରେ ବେଶି ଜାଣିବାକୁ
WhatsApp କର ତମେ ଏହି ନମ୍ବରକୁ
ଯାହା ସାଥି ତୁମ ଠାରେ ହେଉ ନାହିଁ ଖୁସି
ପର ନାରୀ ପାଖେ ଧାଉଁଥାଏ ଦିବାନିଶି ।
କେମିତି କରିବ ତାଙ୍କୁ ନିଜ ପାଖେ ବଶ
ମାନବକୁ କୁହ ତିଳେ ନ ହୋଇ ବିରଷ ।