ହାଏ ଫ୍ରେଣ୍ଡସ,
ଏଇଟା ମୋର ନିଜ ଷ୍ଟୋରୀ । ମୁଁ ସେତେବେଳେ ନବମରେ ପଢୁଥାଏ । ନୂଆନୂଆ ଯଉବନ ଉଛୁଳୁଥାଏ । କ୍ଲାସରେ ଝିଅଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ଦେହ ମୋର କେମିତି ହୋଇଯାଏ । ବଡ଼ ବଡ଼ ଝିଅଙ୍କ ଗାଣ୍ଡି ଆଉ ଦୁଧ ଦେଖିଲେ ଖାଲି ପେଲିବାକୁ ମନ ହଙ୍କ ହଙ୍କ ହୁଏ । ହେଲେ କେହି ମିଳୁନଥିଲେ । ତେଣୁ ବାଧ୍ୟହୋଇ କଟକ ପୁରୀରେ ମନ ଶାନ୍ତି କରିବାକୁ ପଡ଼ୁଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଦିନେ ମୋ ବାଣ୍ଡର ମନସ୍କାମନା ପୂରଣ ହେଲା । ସେଇ କଥା ଲେଖୁଛି...
ଖରାଦିନ । ଚାରିଟା ଖଣ୍ଡେ ହେବ । ମାନି ଅପା, ମୁଁ ଆଉ ଦି ଜଣ ତାଙ୍କ ଘରେ ତାସ ଖେଳୁଥାଉ । ହଠାତ ଝଡ଼ ତୋଫାନ ଆସିଲା । ମାନି ଅପା ବିଷୟରେ ପ୍ରଥମେ କହିଦିଏ । ମାନି ଅପା ସେତେବେଳେ ଦଶମ ଫେଲ ହୋଇ ଘରେ ରହିଥିଲା । ଦେଖିବାକୁ ଭାରି ସୁନ୍ଦର । ଦୁଧ ସାଇଜ ୩୪ ଖଣ୍ଡେ ହେବ । ଚଉଡ଼ା ଗାଣ୍ଡି । ତାକୁ ଦେଖିଲେମାନେ ଟେଙ୍ଗେଇବା ଥୟ । ମାନି ଅପା କହିଲା ଚାଲ ଆମେ ଆମ୍ବ ଗୋଟେଇ ଯିବା । ତାଙ୍କ ଘରେ ଝଡ଼ ବର୍ଷାରେ ଯିବାକୁ ମନା କରୁଥିଲେ, ହେଲେ ମାନି ଅପାର ମୋର ଗୋଟିଏ ଛତା ଧରି ଘର ପାଖ ଆମ୍ବତୋଟାକୁ ଗଲୁ । ମାନି ଅପା ମୋଠୁ ଟିକେ ଡେଙ୍ଗା ହେବ । ସେ ଛତା ଧରି ମୋ କାନ୍ଧରେ ହାତ ପକାଇ ଚାଲୁଥାଏ । ଚାଲିବା ବେଳେ ତା ଦୁଧ ମୋ କାନ୍ଧରେ ବାଜୁଥିବାରୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୂରା ଟେଙ୍ଗେଇ ହୋଇ ରହିଥାଏ । ସେତେବେଳେ ଚଡ଼ି ବି ପିନ୍ଧୁନଥିଲୁ । କାଳେ ମାନି ଅପା ଖରାପ ଭାବିବ ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ପ୍ୟାଂଟ ଉପରେ ଗାମୁଛା ପିନ୍ଧି ପକାଇଲି । ତୋଟାରେ ପହଁଚିବା ବେଳକୁ ଦି ଜଣ ଯାକ ଅଧା ଓଦା ହୋଇଯାଇଥାଉ । ପବନରେ ପ୍ରବଳ ଆମ୍ବ ପଡ଼ିଥିଲା । ଦି ଜଣ ଯାକ ଆମ୍ବ ଗୋଟାଇ ଗୋଟା ଯାଗାରେ ଗଦେଇକି ରଖିଦେଲୁ ।
![]()
ହେଲେ ଘରୁ ବ୍ୟାଗ ନେବାକୁ ମନେନଥିଲା । ଏତେ ଆମ୍ବ ନେବୁ କେମିତି । ମାନି ଅପା କହିଲା ତୋ ଗାମୁଛା ଦେ, ବାନ୍ଧିକି ନେବା । ସେତେବେଳକୁ ବର୍ଷା ପାଣିରେ ମାନି ଅପା ପୂରା ଓଦା ହେଇଯାଇଥିଲା । ତା ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିଗୁଡାକ ପଦାକୁ ଫୁଟିକି ଦିଶୁଥିଲା । ଆମ୍ବ ଗୋଟାଇବା ବେଳେ ସାର୍ଟ ଫାଙ୍କରେ ମାନି ଅପା ଦୁଧ ଦେଖି ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୂରା ଠିଆ ହେଇଯାଇଥିଲା । ମାନି ଅପା ଗାମୁଛା ମାଗିବା ଦେଖି ମୁଁ ପୂରା ଅକଳରେ ପଡ଼ିଗଲି । କ’ଣ କରିବି ବୋଲି ଭାବୁଭାବୁ ମାନି ଅପା ମୋ ଗାମୁଛା ଘୋଷାଡ଼ିକି ନେଇଗଲା ।
ସେତେବେଳକୁ ପ୍ୟାଂଟ ଫଟାଇ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ଠିଆ ହେଇ ଯାଇଥାଏ । ମୁଁ ଆଉ ମାନି ଅପା ଆଡ଼କୁ ନଠିଆ ହୋଇ ବୁଲିପଡ଼ିଲି । ମାନି ଅପା ଏକୁଟିଆ ଗାମୁଛାରେ ଆମ୍ବ ରଖୁଥିଲା । କହିଲା ହଇରେ, ତୁ ଟିକେ ଆମ୍ବ ଗୋଟେଇକି ଗାମୁଛାରେ ରଖିଦେ । ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଶୁଣୁନଥିଲି । ଥିଲାଥିଲା ମୋ ହାତ ଧରି ତା ଆଡ଼କୁ ବୁଲାଇ ଦେଲା । ସେତେବେଳକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ଠିଆ ହୋଇଥିବାରୁ ମୁଁ ତଳକୁ ମୁହଁ ପୋତି ଠିଆ ହେଲି । ମାନି ଅପା କହିଲା ଆରେ ଦିଲୁ ପ୍ୟାଂଟ ଭିତରେ କ’ଣଟା କିରେ ? ମୋତେ ଲାଜ ମାଡ଼ିଲା । ହେଲେ ମାନି ଅପା କହିଲା, ଆରେ ତୋର ଏତେ ବଡ଼ । ଏତିକି କହି ସେ ମୋ ପ୍ୟାଂଟ ଉପରେ ହାତ ମାରିଲା । ପ୍ୟାଂଟ ବଟମ ଖୋଲି ତା ହାତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ସାଉଁଳିଲା । କହିଲା ତୁ ହଲଉଛୁ କିରେ... । ମୁଁ କହିଲି ହଁ ବେଳେବେଳେ । କଉ ଟୋକି କଥା ଭାବି ହଲଉଛୁ ମ... ମୁଁ କହିଲା ତୋ କଥା ଭାବି... ଛତରା ଟୋକା ମୋତେ ଗେହିଁବାକୁ ମନକରୁଛୁ । ମୋ ଗାଣ୍ଡି ଦେଖୁଛୁ... ତୋ ବାଣ୍ଡ ଭାଙ୍ଗିଯିବ । ବିଆରେ ତୋ ବାଣ୍ଡ କୋଉଠୁ ହଜିଯିବ ଖୋଜିକି ପାଇବୁନି । ମୁଁ କହିଲି ମାନି ଅପା ତମ ଦୁଧ ଟିକେ ଦେଖିବି... ମାନି ଅପା କହିଲା, ହଁ ଦେଖିବୁଯେ, ହେଲେ ମୋତେ ଗେହିଁବାକୁ ପଡ଼ିବ । ମାନି ଅପା କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ପୂରା ଖୁସି ହୋଇଗଲି । ମାନି ଅପା ଟିସାର୍ଟ ଟେକିକି ତା ଦୁଧକୁ ଚିପିଲି, ଭୁଣ୍ଡିକୁ ଚୁଚୁମିଲି । ସେତେବେଳେ ମାନି ଅପା ମୋ ବାଣ୍ଡ ଧରି କଟକ ପୁରୀ କରୁଥିଲା । ତା’ପରେ ମାନି ଅପା ଚଡ଼ିରେ ହାତ ପୂରାଇ ଆଙ୍ଗୁଠି ମାରିଲି । ଏପଟେ ବର୍ଷା ପାଣି ପଡ଼ୁଥିବାବେଳେ ସେଥିରୁ ଗରମ ପାଣି ବାହାରୁଥିଲା । ମାନି ଅପା କହିଲା, ଆଉ ଡେରି କରେନି... କାଳେ କିଏ ଆସିଯିବ ? ଏଇଆ କହି ମାନି ଅପା ତା ଚଡ଼ି ଖୋଲିଦେଲା । ଘାସ ଉପରେ ଦି ଗୋଡ଼ ଫାଡ଼ିଦେଇ କହିଲା ପୂରା... ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ବିଆ ଦେଖୁଥାଏ । ମୁଁ ବାଣ୍ଡ ପୂରାଇଲେ ବି ଭିତରକୁ ଗଲାନି । କଣା ପାଇଲିନି । ମାନି ଅପା କହିଲା, ଛୋଡ଼ିପୁଅ କଣା ପାଉନି, ଗେହିଁବାକୁ ହମହମ ହଉଛି । ମାନି ଅପା ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ହାତରେ ଧରି ତା ବିଆରେ ପୂରାଇ ଦେଲା । ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ଜୋରରେ ମାରିଦେଲି । ମାନି ଅପା ଆଃ ଆଃ ହଉଥାଏ । ତାପରେ ଦଶ ପନ୍ଦର ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିଦେବା ପରେ ମୋର ସବୁ ବୋହିଗଲା । କିନ୍ତୁ ମାନି ଅପାର ଥଣ୍ଡା ହୋଇନଥାଏ । ମାନି ଅପା ମନଦୁଃଖ କରି ବସିଲା । ମୁଁ କହିଲି ମାନି ଅପା, ଚା’ ଘରକୁ ଯିବା... ଏଥର ଆମର ଯେତେବେଳେ ମନହେବ ସେତେବେଳେ କରିବା... ଦି ବର୍ଷ ଧରି ଆମେ ଦୁହେଁ ଗିହାଁଗିହିଁ ହେଲୁ ।